Peter de Labije: ‘wijkagent’ in Amsterdam West

Peter de Labije werkt sinds april 2020 bij MB-ALL en is BOA in Amsterdam West. Na verschillende banen, waaronder een baan bij de politie en in de beveiliging, heeft Peter zijn plek gevonden in de handhaving. Peter: “Ik heb het echt goed naar mijn zin. Ik werk met een groep collega’s waarvan de neuzen dezelfde kant op staan. Dat is erg prettig.”

Peter heeft veel te maken met de dak- en thuislozen in ‘zijn wijk’. Vaak zijn het drugs- en alcoholverslaafden. Hiervoor moet je verbaal sterk in je schoenen staan. Peter vertelt: “Bij dit soort mensen kan het snel tot escalatie overgaan. Ik ken de mensen goed. Bij ieder koppie heb ik een verhaal. Bij de één werkt praten, bij de andere moet je autoritair optreden. Zo bereik ik het meest.”

Peter wordt op straat al ‘de wijkagent’ genoemd. Dat is hij niet, maar hij is wel zeer begaan met de mensen. Hij heeft veel contacten met de politie en andere instanties en denkt mee over wat er gedaan kan worden om vervelende situaties te voorkomen. Dat is misschien niet zijn rol als handhaver, maar hij is begaan met het lot van de dak- en thuislozen. “De situatie is schrijnend in Amsterdam. Dat trek ik me aan.”

Dat het werk van BOA niet saai is, maakt Peter wel duidelijk. “Als BOA krijg je met veel verschillende situaties te maken, waar je vaak onvoorbereid instapt. Als de politie een melding krijgt en erop afgaat, dan weet de politie 9 van de 10 keer wat hen te wachten staat. Als wij naar een melding gaan, weten we niets. We stappen blind in een casus en moeten altijd enorm op onze hoede zijn.”

Het gesprek aangaan, dat is altijd het vertrekpunt. Peter: “Iedereen kan een bekeuring uitschrijven, maar niet iedereen kan een escalatie voorkomen. Stel iemand staat verkeerd geparkeerd en je spreekt iemand erop aan. Het kan misschien wel zijn 15^e bekeuring zijn, hij kan in de schuldsanering zitten of net ruzie hebben gehad met zijn vrouw. Daar moet je mee om kunnen gaan.” Gelukkig kan Peter zich goed verstaanbaar maken in deze wereldstad: hij spreekt Engels, Spaans en Duits. Een groot voordeel in zijn werk.

Dan de outfit van BOA’s. Een gevoelig puntje. Peter vindt het uniform prachtig. Maar die pet. Dat is toch wel een dingetje. “Playmobil politie worden we genoemd met die pet met blokjes op. Dat steekt wel een beetje.” Die pet draagt hij dus liever niet. En dat is gelukkig ook geen verplichting. Liever zou hij een baret dragen, zoals zijn Franse collega’s van ‘la police municipale’. Dat straalt meer gezag uit. “Uiteindelijk gaat het om de man of vrouw onder het uniform. Die maakt het verschil, maar een goed uniform helpt daar wel bij.”

Hoe Peter terecht is gekomen bij MB-ALL? Hij werkte in de beveiliging in de mobiele surveillance. Mooi werk, maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Hij deed de BOA opleiding als kennisverrijking.  Daar kwam hij een oud-collega tegen van de politie die inmiddels teamleider is bij de gemeente Amsterdam. “Ik heb de stoute schoenen aangetrokken en heb MB-ALL benaderd. In Utrecht ben ik fantastisch opgevangen. Het is een leuk team. Goddank heb ik daar ook Ad leren kennen. We hebben dezelfde militaire politieachtergrond. Hij heeft me in goede banen geleid. Ik heb echt veel aan hem gehad.”

Op straat loopt hij met een vaste partner. “Mijn buddy Niels is 25, hij had mijn zoon kunnen zijn. We kunnen het heel goed vinden samen.” Samen begeleiden ze stagiaires van de HTV-opleiding. Jongens en meisjes van 16 tot en met 22 jaar die de handhaving in gaan of willen werken bij de politie. “Voordat we ergens opaf gaan bereiden we een stagiair zo goed mogelijk voor. We helpen ze ook om met moeilijke situaties om te gaan. Vorige week lagen we te rollebollen met een drugsverslaafde. De verdachte kreeg een paar spuiten in zijn kont om te kalmeren. Zo’n meisje staat erbij. Dat is best heftig. Ik ben zelf ook vader, ik weet dondersgoed dat ik door moet vragen om te weten te komen hoe ze zich daarna echt voelt. Dat vind ik belangrijk die nazorg.”

Als het aan Peter ligt, werkt hij de komende jaren nog bij MB-ALL. Hij is blij met zijn contract voor onbepaalde tijd en de arbeidsvoorwaarden. “Ik ben nu 55 jaar en heb wat ik zoek. Ik werk bij MB-ALL voor de gemeente A’dam. Dat is een goede combinatie.” Op de vraag of hij zichzelf nog weleens ergens anders ziet werken, reageert hij open: “A’dam is wel mijn stad. Ik ben daar gestart. Maar ik zou ook best voor een andere gemeente willen werken. Als het maar een grote stad is. Ik ben iemand die van actie en aanpakken houdt.” De kracht van detachering is volgens Peter zeker dat het voorkomt dat je op de automatische piloot gaat draaien. “Als ik het gevoel zou hebben dat ik weer hetzelfde rondje moet rijden, of weer dit of dat moet, dan weet ik dat het tijd is voor iets anders.” Maar zo ver is het gelukkig nog niet. Peter loopt voorlopig nog wel rond in Amsterdam!